Geçtiğimiz sonbaharda Nesin Matematik Köyü’nde ders verdim. Benim için farklı açılardan harika bir tecrübe oldu. Bir kere bildiğim birkaç şeyi başkalarına anlatma fırsatı buldum. Bir yandan da diğer dersleri dinledim. Bir sürü şey öğrendim.Yaklaşık 40 kişiydik; öğrenciler, öğretim üyeleri ve endüstride çalışanlar. Dört günlük bu maraton hepimizi bir araya getirdi. Kaynaştık. Ayrıca elde edilen gelir ile Nesin Matematik Köyü’ne bir katkımız oldu. Daha da iyi hissettim. Zaten ilki bitmeden hemen ikincisini yapmaya karar verdik. İşte 2017’ye umutlu bakmam için kocaman bir sebep.

Belki de bunun gibi sebepleri çoğaltmaya çalışmalı. Sık sık yazıyorum. Bilim yapmak için çırpınan bir avuç insanız. Onun için yazıp, çizip, konuşup birbirimize sahip çıkmamız gerek. Hele pek çoğumuzun dünyanın dört bir yanında olduğunu düşünürsek, hızlıca irili ufaklı gruplar oluşturmak çok iyi bir başlangıç olabilir. Tıpkı bizim yaz okulunda olduğu gibi, ortak bir konu insanları kolayca buluşturabilir. Hatta seçilen konu, herkes için yeni bir konu dahi olabilir. Belki bir okuma grubu ile başlanır. Olmadı konunun uzmanı bir arkadaştan yol göstermesi istenir. Bunların hepsi pekâlâ yapılabilir. Neden olmasın? Neticede hepimiz bir konuda, hadi bilemedin iki konuda, çalışıyoruz. Öğrenilecek daha onlarca konu var.

Ve tabii sadece kendimize ve yakın çevremize değil, bir parçası olduğumuz akademiye verebileceklerimiz var. Akademik duyarlılık projeleri gibi bir şeyden bahsediyorum sanırım. Aslına bakarsanız geniş bir çevreye ulaşmak hiç güç değil. Belki eldeki ders notları ya da sağda solda yaptığımız sunum dosyaları ile başlarız. Artık bu tür malzemeyi paylaşmayı kolaylaştıran pek çok araç var. Böyle yazıyorum ama asıl kendime kızmalıyım. Derslerimi daha yeni yeni internete koymaya başladım. Ki bu işi yaparken de fazla özenip geciktim. Oysa ilk iş doğrudan elimdekileri paylaşmak olmalıydı. Zaman içinde notlar değiştikçe güncelleyebilir, ek malzeme ile zenginleştirebilirdim. Önümüzdeki seneki planlarımın arasında en az iki dersi daha internete koymak olsun.

Bir de yaptığımız çalışmaları herkesle paylaşmak var.Hazırladığımız raporlar, veri setleri, yazdığımız programlar birilerinin işine yarayabilir. Öte yandan o insanların yorumları, tavsiyeleri ile çalışma daha da iyileştirilebilir. Bu arada yazmadan geçmeyeyim. Bir makalenin yazılıp, dergide basılması ile elde edilen görünürlük, açık bir platformda yapılan paylaşımlara nazaran çok daha az oluyor. Fırsatı kaçırmamalı.

Yıl sonu gelince düş kurmaya başladım. Keşke elimizde ihtiyaç haritası gibi bir servis olsa. Daha çok bir konuyu merak edenler ile o konunun uzmanı insanları buluşturacak bir platform. İster şehirde bir mekânda, ister internet üzerinde yapılacak bir yayınla bu buluşmalar gerçekleşebilir. İnterneti özellikle söyledim çünkü açık kaynak kodlu çözümler mevcut. Mesela birkaç gündür Big Blue Button isimli bir yazılımı inceliyorum. Herkes masasının başında toplantıya katılır, konuşmayı takip eder, sorularını sorar ve tabii insanlarla tanışır. Harika olmaz mı? Neyse, hâlâ düş kuruyor olmak da güzel.

İkinci yılı da geçti Bol Bilim’in. Daha kalabalık olacağımız, hep birlikte büyüyeceğimiz bir yıl olur umarım 2017. Hepinize şimdiden iyi yıllar arkadaşlar.

Sandra Boynton’un “Barnyard Dance” isimli harika kitabından bir sahne.